بر سرسجاده ی عشق
نام تو رابوییدم
تسبیح هجرانت را
دانه دانه....
سالیان.......
بلکه قرن ها.....
به شماره نشستم.
کوی تو محرابم و
خاک پایت قبله ام گردید
قنوت بر عاشقی ات بستم و
ذکرشبانه ام ، وصف روی تو شد
ربنایم ، حب تو ،
و سجودم ، تمنای وصال توشد
قامت بر عشق تو بستم و
شهادت عاشقی با دل ودین، بر وفایت دادم
هفده رکعت که نه ،
هفده هزار.......
که بل ،هزاران هزار رکعت .....
برنماز دلدادگی ات نشستم .
درصفوف به هم چسبیده ی عشاقت
ورسم وراه عاشقی آموختم از خِیل دلدادگانت .
برسرسجاده ی عشق تو،
باچشمانی خیس وتب دار،
مهربانی ات را از خدا خواستم
ای الهه ی مهر و وفا !.....
دریاب این منتظرسالیان عاشقی ومهجوری را.....
بگذار در دم آخر،
درمشرق دلشدگی ،چشمانمان تلاقی یابد
دریاب مرا به اجابت دعای روزگاران یلدایی ام
مِهرگیتی فروزت را بر سرزمین تاریک دلم بتابان
تا ،
مادام که سراز سجده ی نیازم بر می دارم ،
چشم بر چشم تو بدوزم
ومات حضور تو گردم
ای همه پاکی ! ......
