روشن تر از خاموشی چراغی ندیدم
و سخنی به از بی سخنی نشنیدم
ساکن سرای سکوت شدم
و صدره صابری در ژوشیدم
مرغی گشتم
چشم او از یگانگی
ژر او از همیشگی
در هوای بی چگونگی می ژریدم
کاسه ای بیا شامیدم که هرگز تا ابد
از تشنگی او سیراب نشدم
[ شنبه 89/2/25 ] [ 10:31 عصر ] [ میلاد ]
