دارا جهان ندارد / سارا زبان ندارد / بابا ستاره ای در / هفت آسمان ندارد
کارون زچشمه خشکید / البرز لب فروبست / حتی دل دماوند/ آتش فشان ندارد
دیو سیاه دربند / آسان رهید و بگریخت / رستم دراین هیاهو / گرز گران ندارد
روز وداع خورشید / زاینده رود خشکید / زیرا دل سپاهان / نقش جهان ندارد
برنام پارس دریا / نامی دگر نهادند / گویی که آرش ما / تیروکمان ندارد
دریای مازنی ها / به کام دیگران شد / نادر ! زخاک برخیز / میهن جوان ندارد
آییم به دادخواهی / فریادمان بلند است/ اما چه سود اینجا / نوشیروان ندارد
دارا ! کجای کاری/ دزدان سرزمینت / بربیستون نویسند / دارا جهان ندارد
سرخ و سپید و سبز است / این بیرق کیانی / اما صد آه وافسوس / شیر ژیان ندارد
کو آن حکیم توسی / شهنامه ای سراید / شاید که شاعر ما / دیگر بیان ندارد
هرگز نخواب کوروش /ای مهر آریایی / بی نام تو وطن نیز / نام و نشان ندارد
