نمیدانم که هستی و که بودی، ولی بی حرف قلبم را ربودی، نمیدانم که بودم یا که هستم، ولی هر لحظه در فکر تو هستم

زندگی یعنی بخند هرچند غمگینی، ببخش هر چند مسکینی، فراموش کن هرچند دلگیری، اینگونه بودن زیباست، هرچند آسان نیست

گل نازم بگو بارون بباره / که چشماتو به یاد من بیاره / تماشای تو زیر قطره ی بارون / چه با من میکنه امشب دوباره

برای مرغ روحم دلربایی دانه میریزد، فریبم میدهد اما چه استادانه میریزد

میخواستم تو قلبت خونه کنم اونجا زمین گرونه ماکه فقریم تو چشمات چادر می زنیم

خودنویس محبتم را از سیاهی شب پر میکنم و بر سپیدی صبح مینویسم دوستت دارم

دستی را گرفتی رهایش نکن  دفتری که بسته شد بازش نکن  قلبی که شکسته شد نازش نکن

سلام عزیز مهربون اجازه هست بشم فدات، اجازه هست تو شعر من اثر
بذاره خنده هات، شب که میاد یواش یواش با چشمک ستاره هاش، اجازه هست از
آسمون ستاره بچینم برات؟

دیریست که دلدار پیامی نفرستاد / ننوشت کلامی و سلامی نفرستاد / ما تنگ دل ودل نگرانیم خدایا / شاهنشه عشق، کی کند یاد گدا را

دل من از تبار دیوارهای کاهگلی ست، می افتد، ساده می شکند و ساده می میرد، دل من تنها سخت میگیرد