....! مي روم خسته و افسرده و زارسوي منزلگه ويرانه خويش
به خدا ميبرم از شهر شما
دل شوريده و ديوانه خويش
عاقبت بند سفر پايم بست
مي روم ، خنده به لب ، خونين دل
مي روم از دل من دست بدار
اي اميد عبث بي حاصل
(نفس هاي رو به غربت)...