لطفا خودتون رو کامل برای خواننده ها معرفی کنید.

من مهرداد صدیقیان،متولد بهمن 1367 در تهران هستم

- نحوه ی ورود شما به کار بازیگری چگونه بود و از کی این کار رو شروع کردید؟

من از بچگی کار تئاتر را به صورت غیر حرفه ای در مدرسه انجام می دادم.اولین موفقیتم این بود که سرپرست یک گروه تئاتر در مدرسه شدم و در مسابقات بین مدارس مقام اول را کسب کردیم ورفتیم در تالار ها و جاهای مختلف کار کردیم واین باعث شد تا هم اعتماد به نفسم زیاد شود و هم بازیگری مرا به خودش جذب کن.بعدش چند تا اگهی تست به چشمم خورد،تا اینکه در سال 84 برای فیلم عصر جمعه مونا زندی تست دادم و خدا رو شکر قبول شدم و ورودم به سینما آسان بود و این را به حساب شانس خوبم می گذارم.

 - در مورد فیلم<<عصر جمعه>> برای ما بگویید.نقش شما در این فیلم چه بود؟ و آیا اکران شده؟

من در این فیلم نقش اول مرد بودم ولی محوریت قصه روی نقش اول زن بود که آن نقش را خانم نونهالی ایفا می کردند.در مورد اکران شدنش هم باید بگویم که این فیلم در جشنواره های مختلف بخصوص جشنواره های خارجی مورد توجه قرار گرفت و جوایزی را هم کسب کرد ولی متاسفانه  در کشور خودمان هنوز دارد خاک می خورد واکران نشده.

- دومین کار شما اتوبوس شب بود.آقای پور احمد معروفند به اینکه بازیگرانی رو برای اولین و اخرین بار معرفی می کنند.چطور شد که شما جزء آن دسته از بازیگران نبودید که بعد از کار با پور احمد نا پدید می شوند؟

 به نظرم آقای پور احمد در شناخت بازیگر خیلی باهوش عمل می کنند،<<اتوبوس شب>> هم اولین کار من نبود و آقای پور احمد بک فرصت

مناسبی رو فراهم کردند تا من بتونم خودم رو نشون بدم و اینکه آن کسانی که شما گفتید اولین کارشان با آقای پور احمد بود ولی من دومین کارم

وشاید چون فیلم خیلی مورد توجه قرار گرفت و اولین اکران من هم بود خیلی ها فکر می کردند که من اولین کارم با اقای پور احمد بوده که اینطور نبود. 

- در حال حاضر مُد شده که بیشتر کارگردانان ما برای انتخاب بازیگر جوان به بازیگران خوش چهره روی می آورند حال اینکه شما این خصوصیات را نداشتید.چطور شد که شما با نداشتن این خصوصیات توانستید کارتان را به زیبایی هر چه تمامتر ادامه دهید؟

 این موضوع که شما گفتید همه گیر نیست و در مورد همه ی کارگردان ها صدق نمی کند و فکر میکنم کارگردان های ما به دو دسته تقسیم می شوند

که یک دسته از آنها اصلا به این موضوع فکر نمی کنند و بازی بازیگر بیشتر مد نظر آنهاست و من خدا شکر را این فرصت برایم پیش آمد و بعد از اتوبوس شب که کارم دیده شد کارگردان های این شکلی سراغم آمدند و توانستم با آنها کار کنم.

 - موقعی که مرحوم شکیبایی جایزه بهترین بازیگر مرد را از جشن خانه سینما گرفت فرمودند که این جایزه حق مهرداد صدقیان بود؟نظر شما در این باره چیست؟

 آقای شکیبایی خیلی بزگوار بودند و خیلی به من لطف داشتند ولی فکر میکنم این حرف رو آقای شکیبایی به این دلیل گفتند که در جشنواره ها معمولا مرسوم است که به دوتا بازیگر از یک فیلم جایزه نمی دهند وشاید اقای شکیبایی یک طوری می خواستند به این قانون اعتراض کنند و واقعا کمتر کسی این حرف رو می زنه که جایزه رو بگیره و بگه حق کسی دیگه بود.

- من از جایی شنیده بودم که اقای پور احمد فرموده بودند که صدیقیان مارلون براندو ی آینده سینمای ایران است.نظرت در مورد این حرف چیه؟

بله،روز اولی که آقای پور احمد من رو دیدند و تست دادیم و درباره ی فیلنامه صحبت کردیم. موقعی که داشتیم خداحافظی می کردیم  آقای پوراحمد به من گفتند:ببین راستی تو خیلی شبیه جوونی های مارلون براندویی،خوب،من هم خیلی خوشحال شدم به هر حال کیومرث پور احمد داشت به من این حرف رو می زد. خلاصه این گذشت و تا سر فیلم برداری که آقای پور احمد مرتب به من می گفت:تو هم قیافت شبیه مارلون براندوست، و هم بازیت و این یک انرژی و اعتماد به نفس زیادی به من می داد و این گذشت و گذشت تا سرکار دیوار موقعی که کارهامون رو کردیم وصحبت ها تموم شدآقای طالبی گفتند:راستی تو شبیه یکی هستی.گفتم کی؟گفت:فکر کنم مارلون براندو.بعد فهمیدم شاید واقعا شباهتی تو چهرم با ایشون هست 

 - در مورد حضورتون در فیلم کنعان و ایفای نقش در این فیلم هم اگر میشه کمی توضیحی بدید.

دار کنعان من سه سکانس بازی  کردم که در تدوین بر اثر یک سری مشکلات حذف شدن.

- خودتون راضی بودید که حذف شدن؟

 بله،چون بازی کردن من در کنعان به خاطر دوستی و صمیمیت من با آقای فروتن بود وایشون از من خواست که بیام بازی کنم.من هم پنج روز رفتم سر صحنه و بازی کردم و برگشتم و واقعا  تمکز و انرژی را برای این نقش نداشتم. و اگر من رو در اون  سه تا سکانس می دید با الان که ندیدید فرقی نمی کرد.و اصلا یک نقش زائدی بود.

 - حیران به جشنواره رسید.شما هم در این فیلم نقش اول مرد را بازی می کنید.فکر می کنید شما و فیلم جایزه بگیرید؟

 راستش جشنواره و داوری هاش همیشه خیلی غیر قابل پیش بینی است و به اعتقاد من اگر 5 داور یک نفر را انتخاب می کنند.مطمئنا 5 داور دیگر یک نفر دیگر رو انتخاب می کنند. ولی خوب یک چیز خوبی داره و ان هم اینه که همه ی داوران میدونند که این 10 نفر خوب بازی کردن و این 10 نفر بد بازی کردن ولی اینکه بین این 10 نفر کی جایزه می گیره هیچ وقت و در هیچ جای دنیا قابل پیش بینی نیست. جایزه گرفتن هم من رو موقتا خوشحال می کند و جایزه نگرفتن هم رو ناراحت نمی کند در ضمن اینکه من لذت جایزه گرفتن را قبلا چشیدم و همچنین این جایزه گرفتن نیست که بازیگر  رو ماندگار می کند.

 - خانم کوثری در جشنواره امسال در دو فیلم(حیران و میزاک)تقریبا دو نقش مشابه رو بازی کردند.(هر دو نقش یک دختر روستایی) به نظر شما این تشابه باعث نمیشه تا فیلم ها یا حداقل یکی از آنها دیده نشوند که آن وقت شانس بازیگر مقابل ایشون هم کاهش پیدا می کند؟

 به نظرم فیلم ها که به هر حال دیده می شوند و در مورد بازی خانم کوثری هم فکر میکنم از یک دیدگاه مثبت باشه که ایشون در دو نقش مشابه بازی کنند و بتوانند تفاوت های این دو نقش را نشان بدهند و در واقع دوجور دختر روستایی را بازی می کنند و این تفاوت به چشم بیاد و اتفاق خوبی باشه برای ایشون و بازیگر مقابلشون

 شما امسال در جشنواره دو فیلم دارید.موج سوم و حیران.شما خودتون رو در کدامیک از این فیلم ها بیشتر می پسندید.

 راستش موج سوم جای کار زیادی برای من نداشت و چشم امید من به حیران هست.

 - در حیران شما نقش یک پسر افغانی رو بازی می کنید چطور تونستید خودتون رو به این نقش نزدیک کنید؟

 راستش قبل از شروع کار با مهاجرهای افغانی که دخل و تصرفی هم در سیما داشتند خیلی صحبت کردم.حتی گاهی مواقع صدای انها را ضیط می کردم و گوش می کردم تا بتوانم لهجه را به خوبی در بیاورم.وقتی که کار هم شروع شد من از آقای سمیع الله عطایی که یکی از دستیاران خانم عارف پور بودند کمک زیادی گرفتم

- شما یک حساسیت و جدیت رو در کارهاتون دارید.برای مثال برای اتوبوس شب 10 روز آبادان رفتید برای در آوردن لهجه یا همین کارهایی که برای حیران کردید،این احساس مسئولیت چگونه در شما بوجود می آید؟

 فکر می کنم یک کاری که میخوام انجام بدم همیشه باید وجدانم را مد نظز قرار بدم.من اگر دارم به عنوان یک پسر 20 ساله جلوی دوربین می روم و در آن جایگاه قرار می گیرم مطمئنم که میلیون ها پسر دوست دارند که الان در ان فیلم و با آن بازیگر ها و ... باشند اگر الان من هستم و  آنها نیستند یک سنگینی خیلی زیادی روی دوش من است و باید کارم را با وجدان و به بهترین نحو انجام دهم و اگر این کار را نکنم حق آنها را ضایع کرده ام.

-  آرزوی شما در سینما چیست؟

 آرزوی سینمایی من اینه که در ایران در فیلم کیانوش عیاری بازی کنم.یک نقش اول خوب تو فیلم عیاری و در خارج از ایران هم کارگردان مورد

علاقه ام تورناتو ر و من دوست دارم در فیلم این کارگردان بازی کنم

این سوال همیشه برای خودم من هست که برای بازیگر شدن آن غریزه مهم تر است یا تحصیلات آکادمیک داشتن در رشته تئاتر یا سینما در  حالیکه امثال شما مورد دوم را رد می کنید،میخواستم نظرتون رو در این مورد بدونم؟

 برای من بازیگری 4 اصل داره:اصل اول توسل،آرامشی که از معبودم می گیرم،اصل دوم هوش،اصل سوم اعتماد به نفس واصل چهارم غریزه

است که تحصیلات آکادمیک زیر مجموعه هوش قرار می گیرد.ولی خوب فکر میکنم مهمترین رکنش همون غریزست

 - و .نظرتون در مورد افراد نام برده در زیر:

 خسرو شکیبایی: شاه بیت غزل صحنه

کیومرث پور احمد: یک کارگردان حرفه ای،کار بلد و همه چیز تموم

گلشیفته فراهانی:بمب انرژی

باران کوثری: فوق العاده باهوش

شالیزه عارف پور: کارگردان صمیمی

مهرداد صدیقیان: باید یاد بگیرم

************

حالا هم نوبت عکسهای مهرداد صدیقیان عزیز هست

در این عکس کوروش سلیمانی و مهرداد صدیقیان رو میبینیم:

در این عکس فتانه ملک محمدی و اناهیتا افشار و مهرداد صدیقیان را میبینیم:

و میرسیم به عکس آخر از مهرداد صدیقیان!

ضمنا در آخر ازتون میخوام که درباره شخصیت نیما در سریال سقوط یک فرشته نظراتتون رو بگین و بگین که مهرداد صدیقیان چطور تونسته نقش نیما صراف رو ارائه کنه!